Boeken
In de hoogste klassen van de lagere school ging elke vrijdagmiddag de boekenkast open. Ieder moest een boek uitzoeken. Je had een week de tijd om het boek te lezen. Ik heb er nooit één gelezen. Geen interesse, niet geboeid en geen geduld. Voor het Havo-examen moest ik 40 boeken lezen. Het was een sport om de dunste van de voorstellijst te kiezen en dat waren: A. den Doolaard - De herberg met het hoefijzer en Marga Minco - Het bittere kruid. Het waren juist deze boeken, die me grepen. Ik werd geraakt door de inhoud, maar ook de stijl. Deze boeken waren het begin van een onverzadigbare leeshonger, die duurde tot ongeveer m'n vijftigste. In die periode las ik alles wat los en vast zat en het liefst twee of drie boeken tegelijk. Na mijn vijftigste heeft de leeshonger weer normale proporties aangenomen en nu lees ik weer literatuur om van te genieten. De bevrediging van de leeshonger begon met wekelijkse bezoeken aan de bibliotheek, maar langzaam maar zeker groeide de behoefte om mooie boeken zelf te bezitten. Je moest een boek niet alleen kunnen lezen, maar ook kunnen voelen en er naar kijken. Zo ontstond mijn eigen bibliotheek in de kamer. De tijd veranderde, het e-boek deed zijn intrede en ook ik kreeg zo'n ding. Gemakkelijk en handig, maar ik mis wel het persoonlijke contact met het boek.
Mijn favoriet: Sandor Marai
Sandor Marai werd op 11 april 1900 geboren in het Hongaarse Kassa (nu Kosice, Slowakije)in een rijk burgerlijk milieu. Hij studeerde in Leipzig, Frankfurt en Berlijn, vertaalde Trakl en Kafka in het Hongaars en was van 1923 tot 1929 correspondent van de Frankfurter Zeitung in Parijs. Vanaf 1929 publiceerde hij romans, verhalen en gedichten, essays en toneelstukken. Gedurende de nazi-tijd leidde hij in Boedapest een teruggetrokken leven. Na de wereldoorlog wees Marai het communisme af en ging in ballingschap in Italië en de Verenigde Staten. Zijn boeken werden in Hongarije verboden en verschenen vrijwel onopgemerkt in het buitenland. De laatste jaren van zijn leven leidde hij met zijn joodse vrouw een eenzaam bestaan in de VS, waar hij op 22 februari 1989 in San Diego zelfmoord pleegde. Sandor Marai wordt sedert zijn herontdekking in 1999 door literatuurliefhebbers algemeen beschouwd als een van de belangrijkste Europese schrijvers van de twintigste eeuw.